DZIEŃ  Z  ODCIENIEM  WIATRU

Wiatr wędruje

Smętnym zaśpiewem

Między drzew i krzewów

Nagością

– Dziwny styczeń

Zgubił smak bieli

I zastąpił go

Cieni szarością

Rankiem

Ludzie wtulają szyje

W podniesione kołnierze płaszczy,

Zastygają

– W oczekiwaniu,

Na przystankach porannych zapatrzeń

Dzień wciąż jeszcze

Z odcieniem nocy

Dość leniwie

Przemyka przez chmury

– Jeszcze nie wie

Czy wstać ma deszczem,

Czy w te chmury

Sennie się wtulić ?