– Patrzył w górę

Na chmury,

Na zamki chmurzaste,

Na gwiazdy,

Gdy noc ciemna

Stawała nad miastem,

Na drzewa

– Te od wiosny

Obsypane kwieciem,

Na  lato rozpalone

– Aż po złotą jesień,

Na zimy,

Gdy w kominku

Płomień chłonął szczapy,

Iskrami wkoło sypał

I  strzegł Skrzaciej

Chaty

 

Dumał ten skrzat

Nad czasem,

Który

– W małej izbie,

Przepływa bezustannie

W dni szklanej klepsydrze

 – Dumał ten skrzat

Nad myślą,

Nad myśli powiewem,

Nad zachwytem

– Wiem wszystko,

Mądrością

– Nic nie wiem,

Dumał nad życia sensem,

Nad swa dolą Skrzacią,

Nad żartem,

Nad uśmiechem,

Nad smutkiem

I płaczem

– A potem

Każdą swoją

Wyśnioną zadumę,

Każdą myśl

Każdy zachwyt,

Każde

– Nie rozumiem,

Każdy gest,

Każdy dotyk,

Każdy wiatru powiew,

Przesyłał ukochanej

Swoim Skrzacim

Słowem

– Był słowem zawstydzony

– Bo tak mają

Skrzaty,

Więc zamiast słowa

Treści wplatał

W aromaty

Kwiatów polnych,

W róż suknie,

W szarych ptaszków trele,

Aby było jej

Cudnie,

Radośniej,

Weselej

 

– A Ona

– Ta kochana

– A Ona

– Wyśniona

Tańczyła

W róż sukienkach,

Splatała ramiona

– Słowa Skrzata

I myśli

Łowiła na wędkę,

Śpiewała i tańczyła

– Tę samą piosenkę

 

Przez lata

I dni całe

– Taka mała wieczność

– Ulotna,

Nieuchwytna,

Czasem niebezpieczna,

Bo wszystkie te

Wzdychania,

Wszystkie

Skrzacie słowa,

Tę jego ukochaną,

Barwiły różowo,

– Bo chatkę,

Przyzbę skrzacią

I taneczną łąkę

Dzieliła

Cała przestrzeń

Podniebnych skowronków

 

Oboje

– Choć za szybą,

Gładzili swe twarze,

Próbując

– Bezustannie,

Odnaleźć się w gwarze,

Zatrzymać

I połączyć

– A tylko odbicia

Łudziły,

Przyzywały

Iskierkami życia

 

Tak trwali,

Tak kochali

– Coraz mocniej,

Mocno

I tęskniąc

Poznawali co znaczy

Samotność

– Samotność,

Losu kaprys,

Sumień dylematy

– Dwa serca zakochane

I maleńkie Skrzaty

 

Dwa serca

Sobie bliskie

Wybrały na niebie

Dwie gwiazdy

– Dwie srebrzyste,

Bliziuteńko siebie,

Dwie gwiazdy

– Dwa na niebie

Zaklęte istnienia

Złączone,

Przytulone

Ciepłem przeznaczenia

 

– I odtąd Miła moja

Hen, w górze

– Na niebie

Trwają  serca dwa

– Skrzacie,

Blisko

– Obok siebie.