KOLEJKA

Pośród spraw

Ważnych

– Ważniejszych,

Tłoczą się wszystkie

– Przed nami,

Chwile

– Te, z życia kolejki,

Raz pokorne

A raz z łokciami

– Wylewają łzy

W chustek tysiące,

Czasem głuchną

A czasem ślepną,

Krzyczą,

Proszą

– Do mnie

– Tu, do mnie

– Jestem jedna,

Jedyna,

Najlepsza

Potem cichną

Nieusłyszane,

Lub przeciwnie

Wreszcie spełnione,

By za chwilę

– Po małej zadumie,

Stanąć

W nowy

– Nęcący,

Ogonek.