ZA  LASEM

Za lasem,

Za pustym polem,

Gdzie tylko niebo

I kreska zamglona

Horyzontu,

Strach w poszarzałej kapocie

– Nie ma już kogo straszyć,

Stoi

W tym kapeluszu

– Tak śmieszny,

Stoi,

Patrzy

Przysiadły obok niego

Dwie wrony

– Jakże ciche,

Mysz polna

– niecierpliwa

Zabrnęła w kieszenie

Po jedno

– To ostatnie,

Ziarnko złote

Żyta

– Ot, takie to ostatki

Przed zimą,

Jesienne

Mysz polna

I dwie wrony,

Strach w starej kapocie

– W tej ciszy,

We mgle rannej,

Zastygły w milczeniu

– Za lasem,

Hen za polem,

Na czasu granicy,

Czekają niecierpliwie

Na kruszynki bieli