WIECZÓR  ZADUSZNY

Na stole świecy ucztowanie

– Płomyk i  rozedrgane cienie

Jeszcze zaspane,

Wciąż nieśmiałe,

W kolejne

Stroją się wspomnienie

– Przed świecą szklanka

Parująca mieszanką ziela

I herbaty,

Kieliszek wina

– Dla pamięci,

Pamięci naszej dylematy

– Czas się zatrzymał,

Kaprys czasu

Z ciemności przywołuje twarze

Lekko zatarte

– Ileż warte kiedyś

I z wolna zapomniane

Za oknem

– W samym kątku szyby,

Księżyc srebrzysty

Twarz przykleił,

Srebrzystym szalem okrył wszystko

– Gdzieś, wśród pomników

Dróżkę ścieli

To tylko nastrój,

Tylko wieczór

– Ten świecy płomień

i wspomnienie,

Na wargach

Wina smak przeszłości,

W Księżyca blasku

Srebrne cienie.