TAK  SZYBKO

Spójrz – jak szybko minął ten wrzesień

– Mimowolnie

I delikatnie

Pokrył złotym nalotem liście

I na klombach rozkwitłe astry,

Trochę chłodniej i ciemniej rankiem,

Nazbyt szybko mrok z nieba spływa,

Deszcz czasami pada

– Ukradkiem,

I kasztanów w alejkach ubywa

Jeszcze w dłonie łowimy –  skrzętnie,

Te promyki jak puszki ciepła

I mrużymy oczy,

Gdy nagle słońce złote

Nad nami ziewa.