SIERPIEŃ

Sierpień

Trochę nas zwodzi

A trochę czaruje,

Bawi się cieni mrokiem,

Przysiada w zadumie,

Złoci się

– Dość nieśmiało

– Zupełnie jak wrzesień,

I nitki srebrne plecie,

Wiąże,

Rozplątuje .

Sierpień

Pachnie dziś wrześniem,

Choć niebo błękitne

I słońce

– Dość figlarnie,

Lśni okien odbłyskiem,

Zapala złote iskry

W nitek pajęczynach

– Wciąż grzeje,

Wciąż się śmieje,

Gubiąc się w kominach.