HORYZONT

Tam dalej

I jeszcze dalej niż dalej

Niebo spotyka się z drogą,

Błękit co nieco szarzeje,

Droga niebieścieje

I wszystko co się zdarza niebieskie – tam obok

Ta kreska

– Może zbyt śmiała,

Maźnięta  z rozmachem

– Ot, dziwnie półokrągła,

Emocji mazakiem,

Emocji i tych celów tyczonych od rana

A kreska – choć czas mija,

W swym kształcie ta sama

Jest cel

– Tak, być może

– Przecież wytyczony

Umyka nam

– Na szczęście,

Bo jest niezmierzony

Horyzont naszej drogi i kres

Naszych marzeń

A nad nim noc otwiera

Nowe korytarze