ŚWIERSZCZE

A te, świerszcze – są nad jeziorem

– Nad tym naszym

Wyśnionym zimą,

Są w księżyca twarz zapatrzone

– Urzeczone

Jeziorną trzciną

Ryby?

– Ryby poranków mgielnych

– Zalęknione

Boją się w głębi

Zburzyć lustro uśpionej wody,

Zamieniając je w chceń swych kręgi

Jeszcze – chmury

– Te, ponad nami,

Płyną rożków lodowych spiętrzeniem

I świat pachnie jeziora przystanią

Wśród motyli żaglistej bieli

Pozostały

– Drobinka słońca,

Kaczek ranna

– U rąk,

krzątanina,

Garstka gwiazd uśpionych wieczorem

I ta, świerszczy

Jeziorna trzcina