ANIOŁ  ZADUMANY

Przysiadł na płycie pomnika,

Twarz podparł dłonią

– W zadumie

I westchnął

– Ech Życie,

Życie

Jak trudno cię zrozumieć

– Te wszystkie

Sprawy,

Sprawki,

Sny szybkie,

Drobne smutki,

Godziny poszarzałe,

Radości malutkie,

Te słowa

– Czasem bliskie,

Czasem pełne gniewu,

Zaduma,

Zamyślenia,

Pytania

– Dla czego?

Ten świat ma tyle twarzy

I tyle zakrętów,

Zaułków,

Odpowiedzi

– Niestety zajęte

– Ot, taka dość dziecinna

Odwieczna gra w klasy,

Gdzie niebo tuż przy piekle

I wciąż jest nieznane

Jak kroki trzeba stawiać

I czym jest

Wygrane

Przysiadł na płycie pomnika,

Twarz podparł dłonią

– W zadumie

Anioł zwabiony życiem,

Pragnący zrozumieć

Czy istot

– Tych tuż obok,

Nadrzędne znaczenie

– To tylko cień na chmurze

– ślad stopy

Na scenie.