MAŁY CHOCHLIK

Mały chochlik

W za dużych butach

I z jeżykiem marzeń na głowie

Na gałązce przed dziuplą usiadł,

Zakochany

W przelotnym słowie.

Mały chochlik ze starej dziupli

Razem z echem śródleśnym mieszka

– Śledzi

    Ptaki,

       Ludzi,

           I chmury,

Naszych myśli bieg

– Tak gderliwy,

Słów utarczki,

I awantury pracowitych

Oraz leniwych.

Śledzi marsze przeróżnych kroków

– Tych jak szczebiot,

I tych pośpiesznych,

Tych spokojnych,

I zagubionych,

Czasem smutnych,

A czasem śmiesznych,

Tych u schyłku

Wszystkich swych kroków

– Już, ku ziemi

W dół pochylonych

– Coraz niżej

– Tak, rok po roku,

Posmutniałych i  zawiedzionych,

Bo to życie chyłkiem przemija

– Ziarenkami,

Gdzieś w krzywej klepsydrze

I wciąż trudniej jest nogi zginać

Coraz trudniej zebrać jest myśli

Siedzi chochlik

W swej dziupli starej

– Łzy na zmianę

Ze srebrnym śmiechem,

To zadziwi

Niepowiedzianym ,

To na spacer wyruszy z echem

Tylko nocą

– Nocą gwieździstą,

Snów zielonych

Przyświeca światełkiem

– Pochylony gdzieś nad zeszytem,

Piórem ptasim

Pisze swe wiersze.