SŁOWA

 

Przychodzimy na świat

z krzykiem

na ustach,

z krzykiem

wyrażającym zdziwienie

a może tylko

będącym manifestacją

naszej obecności.

 

Przychodzimy na świat

z ciekawością,

z głębią niewinności

i bezbronności

w szeroko otwartych oczach.

 

Przychodzimy na świat

i prawie

od pierwszej chwili

zaczynamy

zaznaczać granice

swojego poznania.

Uczymy się słów

 i pojęć

które one wyrażają .

W swoistej układance

zaczynamy nazywać

to co poznajemy

i poznajemy

to co właśnie nazwaliśmy.

 

Poznajemy

i tworzymy słowa.

Obracamy słowa,

układamy w zdania,

wyrażamy nimi emocje

ale również

kryjemy za ich zasłoną

własne zagubienie.

 

Czasem słowa

stają się orężem,

czasem dźwignią

poruszającą serca.

Słowa zaczynają żyć

niezależnie od nas

wciągając

w stwarzane przez nie światy

– stajemy się,

dzięki nim,

zarówno stwórcą

jak też ofiarą stworzenia.

 

Słowa

–    twarde ,

obraźliwe ,

potrafiące ranić

           –    te fałszywe,

zakłamane

           –     te czarne

 od lęku

i straszne

w wymowie,

          ale również

dobre ,

wilgotne od łez ,

mądre

aż do dreszczu

zrozumienia

          –    słowa tkliwe ,

klimaty słów ,

krajobrazy wzruszeń

– świat słów !

         Słowa

                   Słowa

                             Słowa

 

…A wobec nich powrót do milczenia.

By ujrzeć wreszcie po raz pierwszy

świat jakim jest – bez nadawanych mu

złudnych pojęć,  trzeba tylko dojrzeć.

 

                Paradoksem jest mówienie o milczeniu.