SZTAFETA

Stary rok

Zwinął się

W kątku

– Zakrył dłońmi

Uszy

I oczy

– Już zapomniał

O swoim

Początku

I z tym Nowym

Po cichu się droczy

Stary Rok

Z brodą

Zbyt siwą,

Aby nowe

Wprowadzać zasady,

Przed komisją

Dni się wywinął

Powtarzając

– Jestem

Zbyt stary

– Niedowidzę

I niedosłyszę

– Głos zbyt cichy

I strzyka mnie

W boku

– Przekroczyłem

Wiek zasłużony

I chcę teraz mieć

Święty spokój

Nowy

Jeszcze leży

Za progiem

– Jeszcze tylko

Zaledwie gaworzy

A już wszyscy

Na niego liczą,

Zanim zdążył

Po prostu

Pożyć,

Zanim okrzepł

I nabrał głosu,

Zanim zdołał

Posłuch uzyskać

– Jeszcze nie wie,

Więc na swój sposób

Podtykają recepty

Ludziska.