WIECZÓR  DUSZNY

Wieczór duszny

– Tuż za oknami

Sierpień ziewa

– W parku alejkach

Przechadzają się cienie

Parami

– Trochę senne

I wpół objęte,

Przysiadają

Na ławek brzegu,

Zastygają kształtem

Na płocie

– Przestraszone

Parkowa lampą,

Przeświecają

Latarni złotem

Gdzieś tam w górze

Noc

– Pani ciemna,

Usnął Księżyc

W puchowej chmurze

– Noc za oknem

Lekko  jesienna,

Choć na klombach

Wciąż kwitną

Róże

– Noc za oknem

I wieczór duszny

– Spacerują alejką

Cienie,

W szybę stuka

– Jeszcze

Nieśmiało,

Zadumanie

I zamyślenie