ZANIM  GO  NAPISZĄ

 

Na brzegu biurka

Nagle przysiadł

– Zielonym,

Nieruchomym okiem

Zerknął

Ciekawie

– Zbyt ciekawie

– Tak prawdę mówiąc

To łakomie

 

Właściwie,

Po za swoim okiem,

To prawie nie miał

Włosów,

Twarzy,

Ramion

– Choć miał

Coś na kształt dłoni

– Bez myśli,

Za to

Z porcją marzeń,

Spodnie

– Porcięta

– Te na szelkach,

Sztruksowe

Stare

Ogrodniczki

I bose stopy,

Czarne pięty

– Szepnął cichutko

– Mów mi

Niki

 

Niki

– To skrót

Czy dziwne imię?

– Coś jeszcze

Po za

Tym imieniem

– Popatrzył znowu

I po prostu

Wzruszył

– Bez ramion,

Swym ramieniem

– Ot niby jestem

Snem,

Nonsensem

Wyśnionym

Wśród bezsennych nocy,

Gdy w świetle lampki

– Z wina lampką,

Siedzimy

Zawinięci w kocyk,

Zabawką rymów,

Układanką

Słów oraz treści

– Przypadkową

– Ot jestem sobie

Duch poetów

I jeszcze

Nie wyrosłe

Słowo

 

– Ja jestem Niki

Z tym dodatkiem – m

Gdzieś na końcu,

Gdzieś

W domyśle

– Pies Baskerwillów,

Plama w Słońcu,

Sekunda

Między

Przeszłe

– Przyszłe

 

Ja jestem

Czarną

– Doskonale

I głośną

– Aż do bólu,

Ciszą

– Jestem

Po prostu zadumaniem

Nad słowem

Zanim go

Napiszą.