NIEOCZEKIWANE

Zwykły – kolejny dzień. Przyzwyczajamy się do dni. Myślimy, że każdy następny jest podobny do poprzedniego, że każdy kolejny będzie taki sam. Przyzwyczajamy się do przepływu czasu, sami przesypujemy go między palcami i po prostu przemijamy. Tak naprawdę – chwila jest niepodobna do chwili. Każda ma inną długość i intensywność. To tylko my tracimy zdolność postrzegania. Podświadomie godzimy się z tempem i nieuchronnością odejścia. Tak, gdzieś tam wewnątrz jest lęk – jak będzie, co jest potem, dlaczego tak. Na co dzień, wygodnie stosujemy uogólnienia i pojawia się znudzenie oraz przekorne, pragnienie – oby już. Zastanowienie pojawia się, gdy widzimy czyjś ból, niesprawiedliwość, cierpienie. Nasze myśli  nagle plączą się i wędrują zupełnie innymi ścieżkami. Powstaje dystans i wtedy zaczynamy dostrzegać niepowtarzalność chwili, jej wymiar i znaczenie.
W każdej chwili świat wokół nas zmienia się i żyje. Są w nim indywidualne tragedie i prawa rozwoju i łańcucha życia. Jest wkoło dynamika zmian, jest powtarzalny krąg zmian – czas narodzin, dojrzewania i umierania , po to aby sięgać w czas – poprzez czas. Każdy kolejny dzień to element cyklu, każdy jest nowy i niepowtarzalny – trzeba go tylko dostrzec. To takie proste – przemijanie razem z nurtem rzeki. Czasem możemy się zastanowić nad rolą rzeki, nad jej biegiem i kresem, nad celem i sensem.
– Czy jesteśmy tylko drewienkiem w jej nurcie, czy sternikiem, czy tym który puszcza go w bieg rzeki. Pytania i próby odpowiedzi – bieg myśli i bieg rzeki. Czy jest ona złudzeniem, czy płynie naprawdę, czy jest naturalna czy może jest to element inżynierii, na wyższym, niedostępnym nam poziomie.
Jak widać każdy dzień może być próbą odpowiedzi na wątpliwości i pytania.  Jeśli twierdzimy , że wiemy to wracamy znów do podstawowego nurtu, który niesie nas przed siebie z pytaniem
– dlaczego i jak. Czasami w tym naszym kolejnym dniu może pojawić się NIEOCZEKIWANE – zachwyt listkiem, ważką, czyimś spojrzeniem, myślą, słowem, obrazem, uczuciem – całkiem nowy krąg pytań i inna rzeka – a może ta sama?